Upravni Odbor ženskog gimnastičkog kluba Spartak organizovao je malu proslavu povodom odlaska u penziju njihovog prvog trenera Zorana Ivanovića. Na svečanosti koju su organizovali u Trofejnoj sali Sportskog saveza prisustvovala je i porodica Ivanovića, Vjekoslav Ostrogonac i mlade gimnastičarke kluba sa svojim roditeljima. Nakon uvodnog izlaganja svi zajedno su pogledali film koji je napravila Yu Eco televizija o radu i životu veoma uspešne sportske i trenerske karijere Zorana Ivanovića.
Vidno uzbuđen i krajnje zadovoljan je bio slavljenik koji je naglasio da uprkos odlasku u penziju ne prekida svoj trenerski rad. - Hvala svima na ovom lepom iznenađenju. Nekako su mi izuzetno brzo prošle sve ove godine i nisam se ni snašao u svemu obvome. Jutros sam odradio tri treninga, sutra iako je praznik takođe imam tri treninga i ništa se u mom životu nije promenilo. Jako mi je drago što sam se video sa mnogim osobama koji su puno uticali na moju karijeru i koji su mi puno pomogli. Na svu sreću svih ovih godin abio sam okružen divnim ljudima koji su mi nesebično pomagali a ja sam se trudio da im vratim to kroz dobre treninge i dobre takmičarske rezultate. Ceo život sam proveo sa mladima u sportu i to mi je sigurno puno pomoglo da istrajem i da i dan danas trajem. Ja sebe nemogu da zamislim da prestanem sa radom, da sedim kući i čitam novine - istakao je Zoran
Šta je bilo teže ? Biti trener ili aktivni sportista koji je zabeležio odlične rezultate i osvajao medalje na velikim takmičenjima i učestvovao na Olimpjiskim igrama? - Mnogi kažu da j eteže biti trener kada si već trener, međutim treba vratiti vreme unazad. Da bi se našli u vrhunskom sportu morate izuzetno puno uložiti u sebe. Treb aimati i sreće da pored sebe imaš izuzetne ljude i trenere. Gimnastika zahteva izuzetno mnogo rada da bi se uspelo. To nije sport koji je marketinški prihvatljiv, treba se kroz sve to izboriti i naći motiva i želje da sa istraje. Ja sam se pronašao u svemu tome, bilo je teško ali i izuzetno lepo kada dođu rezultati. Trenerski posao je kompleksnija stvar. Mora se preneti znanje na mlađe. Mislim da mnogi treneri greše u jednoj stvari, ono što oni nisu voleli da rade to sada zapostavljaju da rade sa svojim učenicima. Ja ću biti najsretniji ako neko od mojih učenika ostvari rezultat kakav sam ja ostvario.
Jedan radni dan Zorana Ivanovića - Prvi trening sam imao od 8-9 h, drugi trening od 9-10 h., zatim grupu devojčica sa treningom razvojne gimnastike od 10-11h, od 13:30 dva mlada fudbalera i jednog vaterpolistu od 15-16:30 trening sa prvotimcima FK Spartak, od 17h su me već čekala dva tenisera sa kojim sa radio do 18h, zatim novi trening sa gimnastičarkama do 20h nakon čega sam radio sa Gaborom Sagmajsterom do 22h.
Biografija Zorana Ivanovića
ZORAN IVANOVIĆ rođen je 1949. godine u Beogradu. U Subotici živi od 1962. godine, a gimnastikom se aktivno počeo baviti odmah po dolasku na sever Bačke. Davne 1967. godine kao član Gimnastičkog društva „Partizan – Željezničar” iz Subotice osvaja titulu juniorskog prvaka Jugoslavije i tada počinje njegova ozbiljna sportska karijera. – Ivanović je bio PRVAK JUGOSLAVIJE u konkurenciji seniora 1969. godine. SENIORSKI PRVAK JUGOSLAVIJE 1975. i 1977. godine. Član seniorske reprezentacije Jugoslavije od 1970. do 1977. godine za koju je nastupao 48 puta. Učesnik na 8 Balkanskih šampionata. U pojedinačnoj konkurenciji bio je vicešampion Balkana 1972. i 1974. godine, a osvojio je i 5 bronzanih medalja u ekipnoj konkurenciji. Učestvovao je na 2 Evropska Prvenstva u Grenbolu 1973. i u Vilnsu 1977. godine. Na Mediteranskim igrama u Izmiru 1971. godine osvojio je zlatnu medalju u ekipnoj konkurenciji, u finalu nastupao u tri discipline, dok je u Alžiru 1975. godine bio finalista u 4 discipline. Učestvovao je na Univerzijadi u Torinu 1970. godine, na Svetskom prvenstvu u Varni 1974. i na Olimpijskim igrama u Minhenu 1972. godine. Aktivnim bavljenjem sportskom gimnastikom prestao je 1977. godine na susretu reprezentacija Vojvodine i Egipta osvajanjem prvog mesta ujedno poslednjeg u njegovoj osamnaestogodišnjoj sportsko – takmičarskoj karijeri.
Završio je Višu pedagošku školu – odsek fizičko vaspitanje u Novom Sadu, a kasnije Fakultet fizičke kulture u Nišu gde je stekao zvanje profesor fizičke kulture, a samim tim se i opredelio da ostane u gimnastičkom sportu i posveti se profesionalnom trenerskom poslu. Kao profesionalni trener počeo je sa radom u muškoj sportskoj gimnastici 1975. godine. Samo godinu dana kasnije njegovi pioniri bili su ekipni prvaci Jugoslavije. Juniori su bili prvaci Jugoslavije 1976. i 1978. godine, dok su pojedinačne titule prvaka Jugoslavije u konkurenciji pionira i juniora uzastopno osvajane od 1978. do 1986. godine. U periodu od 1978. do 1984. godine bio je trener juniorske reprezentacije Vojvodine. U vremenu od 1980. do 1984. godine bio je selektor juniorske reprezentacije Jugoslavije i za to vreme takmičari iz Subotice osvojili su dve bronzane medalje na juniorskom Balkanskom prvenstvu a učestvovali su i na tri juniorska Evropska prvenstva. Od 1984. do 1986. godine bio je selektor seniorske reprezentacije Jugoslavije i ujedno predsednik stručnog odbora Gimnastičkog saveza Jugoslavije za mušku sportsku gimnastiku.
Pored trenerske licence položio je i za najviša sudijska zvanja tako da je jedan od retkih jugoslovenskih međunarodnih sudija koji je licenciran od strane FIG-e u tri olimpijska ciklusa. Kao međunarodni sudija sudio je na tri Evropska juniorska prvenstva i četiri juniorske Balkanijade, kao i na Univerzijadi u Zagrebu. Da bi išao u korak sa najsavremenijim zbivanjima u gimnastičkom sportu putem razmene trenera Jugoslavije i Rusije boravio je na stručnom usavršavanju u Moskvi u klubovima CSK i Dinamo o čemu je svoja zapažanja objavio u časopisima „Aktuelno u praksi” i „Sportska praksa”. Preko Zavoda za Fizičku kulturu Vojvodine objavio je praktikum brošuru pod nazivom „Vežbe snaga” sa 400 primera i crteža vežbi snage neophodnih u trenažnom procesu. Aktivno je učestvovao u Svetskoj Gimnastičkoj Federaciji FIG-i gde je u više navrata u inostranstvu (Kuvajtu i Siriji) boravio kao demonstrator na trenerskim i sudijskim seminarima za šta je od FIGA-e dobio posebnu plaketu za doprinos unapređenju sportske gimnastike.
1990. godine prelazi u žensku sportsku gimnastiku. Po njegovom dolasku u vrlo kratkom roku do tada osrednja ženska gimnastika u Subotici izbija u prvi plan u Jugoslaviji. Na takmičenjima pionirskih škola Gimnastičkog saveza Jugoslavije od 1992. do 2002. godine gimnastičarke iz Subotice su bile neprikosnovene. Na domaćoj sceni u periodu od 1992. godine zajedno sa koleginicom Nadom Drakulić osvajao je ravno 114 titula državnih prvakinja Jugoslavije u konkurenciji pionirki, kadetkinja, juniorki i seniorki po čemu je Subotica ubedljivi rekorder u državi. Na prvenstvu Jugoslavije u Kostolcu 1994. godine od mogućih 26 titula, gimnastičarke iz Subotice osvojile su čak 24 titule što je do sada neprevaziđen rekord.
Zoran Ivanović bio je godinu dana selektor ženske juniorske reprezentacije Jugoslavije kada je više njegovih gimnastičarki ulazilo u finale juniorskih Balkanskih šampionata. Jedini je trener u novijoj istotiji gimnastičkog sporta Jugoslavije koji je postigao vrhunske rezultate kao takmičar, kao trener u muškoj i ženskoj sportskoj gimnastici u klubu i sa nacionalnim selekcijama.
1971. godine proglašen je za „Sportistu godine” u konkurenciji seniora u Subotici. U organizaciji Sarajevskih „Sportskih novina” 1975. godine proglašen je za sportistu godine u konkurenciji gimnastičara. Nosilac je nagrade „Mladost Subotice” 1970. godine koja se dodeljuje istaknutim mladim sportistima. Za sveukupan doprinos razvoju subotičkog sporta svrstan je među „100 Sportista veka” Subotice 2001. godine. Za ostvarene rezultate u trenerskom pozivu sa mladima 2003. godine u organizaciji subotičke radio televizije Yu Eco proglašen je za najboljeg trenera. Tri puta je proglašavan za najboljeg gimnastičkog trenera Jugoslavije, Srbije i Crne Gore i to 1993., 1994. i 2002. godine.
Od 1984. godine Zoran Ivanović radi paralelno i u fudbalu kao kondicioni trener Fudbalskog kluba Spartak koji je 1994. godine igrao u finalu Kupa Jugoslavije i ostvario najveći klupski uspeh. Od FK Spartak dobio je posebno priynanje za 30 godina rada u fudbalu, kao i priznanje od Grada Subotice za 50 godina u gimnastičkom sportu. Ivanović je oženjen sa Suprugom Elzom bivšom gimnastičarkom koja je međunarodna sudkinja u sportskoj ginastici i instruktor aerobika. Sa njom ima ćerku Ivanu dvostruku seniorsku prvakinju Jugoslavije u sportskoj gimnastici, a sada prvakinja u sportskom aerobiku i magistar sportskog menadžmenta i sina Milana koji je bio jedan od najboljih fudbalera iz omladinskog pogona Spartaka što zaokružuje sliku o jednoj istinski sportskoj porodici.
